یک اتفاق س*بز...

وقتی دستت توی دست من بود...

وقتی چشمت تو چشم من...

وقتی نگاهت روی لبهای من بود تا بله رو بگم،

من تا عرش رفتم و برگشتم...

روز داغی بود...17 مرداد ماه...از صبح در تب و تاب و جنب و جوش بودیم...

من،تو،دونه،سید،پدر میوه،نوش نوش،باباجان و پدر جمال و مامان شهین...

راستی بابا جونم هنوز زنده بود...

شب قبلش من یه وبلاگ زده بودم و به یاد کودکیهام اسمشو گذاشته بودم، عطــــــــــــربرنـــــــــــــــج!

اون روز عصر تو یه محضر خوشگل،من تو یه لباس بلند لیمویی رنگ که نصفش ساتن بود و نصفش تور، با یه دسته گل به رنگ پرتقال با روبان نارنجی کنار تو ،سر سفره عقد نارنجی رنگ باشکوه نشسته بودم...

هر دو مون استرس داشتیم...اصلا" از خطبه عقد هیچی نفهمیدم...فقط حامی رو دیدم که داشت فیلم برداری می کردم و لی لی خانوم که تیک و تیک ازمون عکس می گرفت...

بعد بعله من بود...

بعله ای که یه عمر زندگی من رو به تو سنجاق کرد...

دوست دارم ای مرد فروردینی...

وبلاگ زندگی من وارد سال پنجم وجودش شد...

اینجا از یه دختر جوون شروع شد و تا همیشه ادامه داره...

و همیشه این شعر گزیده ای از وجود این وبلاگه:

"کودکیهای من است عطربرنج...

همه رویای من است این گوشه دنج...

گر آمدی و من نبودم روزی...

باشد که یادگاری بشود

عطــــــــــــــربرنــــــــــــــــــــج! "

پینوشت: پارسالو یادتون می یاد؟؟

پیارسالو چطور؟؟

پس پیارسالو چطور؟؟اونو یادتون می یاد؟؟

دعانوشت: امشب هرکی که یاد اینجا می افته،ممو رو هم دعا کنه...