کلید سلایق !

می خوام یه سری مسایل رو براتون یه کمی شکاف بدم!اما تا حدی که تو حوصله این وبلاگ بگنجه...

خدای ناکرده این توهم برای کسی پیش نیاد که می خوام نظر کسی رو عوض کنم چون برام زیاد مهم نیست! این رو از این جهت می زارم اینجا که رسالتی رو که بهش عقیده و ایمان دارم،به انجام رسونده باشم و وقتی بر می گردم عقب و به پشت سرم نگاه می کنم،از خودم راضی باشم...هی با خودم نگم من یه روزی یه وبلاگی داشتم که بازدیدکننده ش زیاد بود و چنان نکردم و چنین نکردم!و صد افسوس!!

ببینید دنیای امروز ما یه دنیای معمولی نیست!با این وضعیتی که پیش اومده و هر روز هر طرف رو نگاه می کنی،یه مساله ای پیش می یاد که ذهن آدم رو درگیر می کنه و به سویی سوق می ده که فکر می کنی دیگه دنیا تموم شده و همه چیز می سوزه و از بین می ره...

نکته اول:اغراق تو دنیای امروز زیاده! اغراق یعنی بزرگ نمایی کردن ابعاد یک مساله...حالا این مساله می تونه شخصیت یه کاراکتر باشه یا توصیف یه منظره...

پس فرداش نوشت:دست دوستان برای ابراز وجود و ارائه سلیقه هاشون درد نکنه...تا حدود ذهن مخاطب و پیچشهاش دستم اومد...

خیلیهاتون نویسنده نیستید!اما وبلاگ می نویسید!من تو همین وبلاگهایی که روزانه بهشون سر می زنم و وبلاگهای قبلی که خیلی وقته بسته شدن،اغراق زیاد دیدم!یعنی یکی بود که می خواست طرز تهیه یه شیرینی رو آموزش بده،همچین لفت و لعابش می داد و همچین این همزن برقی و دارچین و شکلات رو بزرگش می کرد که فکر می کردی،اوه اوه! عجب کیکی بشه!اما وقتی به همون روش درستش می کردی،مزه اون کیک از معمولی معمولیتر بود!این یعنی کسانی که تو یه رمان از اغراق خوششون نمی یاد ،ناخواسته و ناآگاهانه،تو نوشته های خودشون اغراق می کنن...همین شکلک و اسمایلی زیاد گذاشتن سر هر کلمه ای که می نویسن،خودش اغراقه!وبلاگهای طنزی که اینقدر طرفدار دارن،پر از اغراقه ن!چون برای اینکه شیرین بشن و مخاطب رو بخندون،مجبورن اغراق کنن!

پس ببینید ما که برای این نویسنده و اون نویسنده،نسخه می پیچیم که اغراق نکن!حرص در نیار!خودمون خدای اغراقیم...این بد نیست چون شخصیت آدمها همینه!اغراق کردن،جزیی از وجود آدمهاست...حالا یکی بیشتر دارتش و یکی کمتر!ببینم شما وقتی می خوای صحنه یه تصادف رو توصیف کنی برای مادر یا دوستت،سعی نمی کنی پر و بالش بدی؟سعی نمی کنی 2 تام بزاری روش؟چرا!یه بار دقت کن!متوجه می شی...

نکته دوم:به این سوال من جواب بدید: ما آدم هستیم یانه؟اگه جوابتون مثبته،باید بگم خدا ما رو

با غرایز و عواطف مختلف خلق کرده.نمی تونیم منکرش بشیم!ببینم شما وقتی کسی رو دوست داشته باشید،دوست ندارید دستش رو بگیرید؟دوست ندارید بازوش رو بگیرید و گرمای بدنش رو حس کنید؟یا ببو*سیدش؟ نجابت جای خودش!یه دست گرفتن و یه عاشقانه نگاه کردن و یه بو*سه که از بینش نمی بره؟

اون عربا که اسلا*م ازونجا برانگیخته شده،اینقدر بسته فکر نمی کنن به خدا!وزارت ارش*اد هم بو*سه ها رو حذف نمی کنه والا! دست گرفتن و اینارم قلم نمی گیره که شماها اینقدر روش حساسید و مته به خشخاش می زارید!حالا بر فرض دختره سرش درد گرفت و پسره خواست ببرتش دکتر!! این عیبه؟این حرومه؟پس حس نوعدوستی کجا رفته؟یکی عشقش می کشه دوست*دخترشو ببره دکتر!حال هم می کنه!مگه عیبی داره؟حالا باباهه هم اجازه بده! به اون بابا می گن بی غیرت؟می گن بی عار؟بالاخره دخترشم غریزه داره...دوست داره به کسی دیگه ای غیر از خانواده ش تکیه کنه!

یا مثلا" طرف داره تو دریا غرق می شه!خفه می شه!پسره بره گونی بیاره دختره رو از آب بکشه بیرون که یه وقت دستش به دختره نخوره؟تا بره گونی بیاره که دختره نفله شده!

شماها می گید واقعیت جامعه!یا به قول خودتون رئال!مگه واقعیت جامعه غیر از اینه که الان همه دختر *پسرا با هم دوستن و اسکی میرن،مسافرت می رن،باغ دلگشا می رن،مهمونی میرن و تیریپ فابریک  بر می دارن؟و از ازدواج هم خبری نیست؟حالا شخصیت کاغذی بدبخت رمان کنار عاشقیش یه دفعه از دستش در می ره و طرفشو تو آغوش هم می کشه!مگه چی می شه؟به جون خودم خدا گفته یکی دونظر حلاله!

خواهشا"  وقتی می خواید در مورد چیزی نظر بگذارید،همه جوانبش رو بسنجید و روش فکر کنید!وقتی واقعیت رو قبول دارید و از نویسنده می خواید واقعیت رو بی اغراق بنویسه،چطور غریزه آدمها و واقعیت جامعه رو انکار می کنید؟والا پیغمب*ر(ص) خودمون هم غریزه و احساس داشت!حالا تو چارچوب 1400 سال پیش...

می خوام بگم در آوردن یه رمان یا داستان،بدون هیچ اغراقی،یا بدون هیچ بزرگنمایی یا بدون غریزه،میسر نیست...شخصیت کاغذی رو ساختن یه چیزه!قابل باور کردنش یه چیز دیگه!

تو ایرا*ن باشی،نویسنده باشی،تو اوج محدودیت بنویسی،جونتو سر چاپش بگیرن،اونوقت یه عده هی بیان بگن،خوشمون نیومد!اغراق داشت!لوس بود! یارو اسگل بود که رفت عاشق شد!چرا دنبال بازیه؟چرا یارو خوشگله؟بالاخره کسی هم پیدا می شه که خیلی خوشگل باشه!از نظر شما واقعیت یعنی چیزی که هست،خوب آدم خوشگل هم هست!من خیلی وقتا والا یه دخترایی با یه تیپ و قیافه هایی می بینم که کلی حظ می کنم!

می خوام بگم تا وقتی مخمون رو درگیر اینجور چیزای بسته و پیش پا افتاده بکنیم،نه ادبیاتمون رشد می کنه،نه خودمون!از همینی که هستیم بدتر می شیم...

پینوشت:پست من مخاطب خاص ندارد!امیدوارم دوستان رو حرفهای من فکر کنن و به دل هم نگیرن...