خانه های گلی ای که شکستند...
امیدهایی که تار شدند...
کودکانی که دیگر نفس نمی کشند...
مادرانی که دیگر نمی گریند...
اینجا ایران است...
پر از لرزش...پر از سختی و پر از رنج...
پر از زلزله ای که دست از سر مردمان این مرز و بوم بر نمی دارد...
داغدار می کند ...
می زند...
می ویراند و می کشد....
می ترسم...برای تو و خودم می ترسم...
پینوشت:ای کاش یه کانال مطمئنی بود که می شد از طریق اون،به زلزله زده ها کمک کرد...می گن ستاد بحران تهران با این اتفاق به هم ریخته...دیشب یه عالمه زن و بچه زخمی بی سر پناه بودن...خدایا!خودت کمکمون کن که یه جوری بهشون کمک برسونیم!