افتخار پوچ!

رو به روم نشسته و با افتخار داره برام تعریف می کنه...

می گه:چند روز پیشا که داشتم رانندگی می کردم،یه ماشینه بهم گیر داد...

می گم:خوب...

می گه:ماشینش شاسی بلند بود و راننده شم خیلی خوشتیپ بود!

می گم:خوب...ممکنه این مساله واسه هر کسی پیش بیاد اما گفتن نداره!

می گه:نه! مال من فرق می کنه...

می گم:حالا که چی؟

می گه:از این مساله می فهمم که هنوز تو بورسم!تازه با طرف حرف هم زدم!ازم پرسید ازدواج کردی و منم گفتم بعله!بعد خواست شماره بده که قبول نکردم!

می گم:تا اونجاهام رفتی تو؟حالا تو بورس باشی و نباشی چه فرقی می کنه؟تو که زندگیتو داری؟

می گه:آره...اما خوبه که آدم یه وقتایی شیطونی کنه...

پوزخندی می زنم و ساکت می شم و تو سکوت به حلقه درشتی نگاه می کنم که تو انگشت یکی مونده به آخرش نشسته و همه می گن این انگشت یه رگی داره که به قلب منتهی می شه...بعد ذهنم به تابستون سال 85 کشیده می شه...سالی که عروسی الی زبانزد همه بود و شوهرش عاشق پیشه ترین مرد دنیا...

با خود فکر می کنم این چه حس موذی ایه که این زن شوهر دار جوون رو مجبور می کنه با این جور چیزهای بی ارزش و احمقانه که مال آدمهای توخالی و پوچه،پز بده و با افتخار ازش حرف بزنه!می خوام بدونم واقعا" افتخار داره؟

پینوشت:دوس جون!!عجب دستوری بود!مرغ ترشه خیلی خوشمزه شد!