گلهای عاطفه...

خوب چی کار کنم؟دوست دارم هی نازمو بکشی و من جواب سر بالا بدم...هی تو بگی چته و من بگم هیچی!هی تو دستمو بگیری و من دستمو از دستت در بیارم...

آخه بعضی وقتا آدم دوست داره ناز کنه و خودشو لوس کنه...هی بپیچم برم و تو هی اینور و اونور جلوم سبز بشی و خواهش کنی...

هی باهات قهر کنم و تو هی بگی: آشتی!آشتی...لوس نشو دیگه! و بعد برام یه عالمه بستنی شکلاتی بخری و برای دلجویی ای که خودتم نمی دونی منشا ناراحتیش کجاست،پیش قدم بشی...

عاشق همون روزاییم که با سر و وضع ژولیده!! وقتی از راه می رسی در رو برات باز می کنم و تو بی توجه به موهای سیخ سیخ و لباسهای درب داغونم،صورت بی آرایشمو می بوسی...

(آخه همیشه که نمی شه مرتب بود!!)

می دونین!بعضی وقتا آدم دلش برای فسقل بچه بودن بودن تنگ می شه...می خواد هرگز بزرگ نشه!بالا و پایین بپره!رو دیوارا گچ بکشه...دفتر خاطرات بنویسه!تا کمر از پنجره منتهی به کوچه درختی دولا بشه!کارتون ببینه و از خوردن بستنی لیوانی نسکافه ای ذوق کنه...

دلش می خواد نشه مسئول اداره یه خونه...دلش می خواد یکی ازش مراقبت کنه و براش آش و سوپ بپزه!

بعدشم ناز کنه...هی فکر کنه هنوز 20 سالشم نشده و طرفش باید خیلی بیشتر ازینا هواشو داشته باشه...دقیقا" مثل این فیلم هندیا که امیر خان 50 ساله هنوز نقش جوونای 30 ساله رو بازی می کنه و شاهرخ خان 40 ساله هنوز 20 سالشه...

چی می شد آدمها هیچوقت پیر نمی شدن؟هیچوقت بزرگ نمی شدن؟

رای نوشت: رای گیری هنوز ادامه داره تا فردا!

رستوران نوشت:استیکهای ژوآنی حرف ندارن!!اما پیتزا اسپاگتیش محشرههههههههه!به امتحانش می ارزه!!من که عاشقش شدم...