آسمون قُرُمبه!!؟؟

دیشب بالای آسمون خونه ما محشر کبری بود!یه صداهای مهیبی می اومد که نگو و نپرس!انگاری آسمون شده بود میدون جنگ! ابرها به جون هم افتاده بودن و داشتن همدیگه رو له لورده می کردن و شیکم همدیگه رو سفره می کردن...هم من بدخواب شدم ،هم فشنگ جفتک انداز پاگُنده!!طوری شد که طفلی از ترس چسبیده بود به میله های قفس و خرچ خرچ میله های قفسو می جویید!اما طبق معمول ابو خان خوشخواب بیدار که نشد هیچ!تازه آخر تمام این سر و صداها،تو خواب زمزمه می کنه: چیه؟کیه؟در می زنن؟ کاش منم اینقدر خوابم سنگین بود که صدای مهیب رو اندازه ضربه زدن به در اتاق کوچیک، می شنیدم!

پینوشت:خودمونیما ابرها هم بعضی وقتا چشم ندارن همدیگه رو ببینن!قربونت برم خدا جونم!منظورم به تو نبودا!

پینوشت 2:قبول دارین که دنیا داره به سمتی پیش می ره که آدمهای بد،هم زندگیشون بهتر باشه هم موفقتر باشن؟یعنی شرایط نمی زاره آدمها همیشه خوب باشن و آدمهای صاف و صادق همیشه بیشتر براشون مشکل پیش می آد و یه چیزی پیش می آد که حس کنن،بد باشن بهتره!

پینوشت3: شاید یه روزی یه پست در مورد پینوشت 2 نوشتم!

پینوشت۴:چقدر خوبه هی روزا رو بشماری و بشماری تا موعدش...