جن کوچک خانه من!

وقتی جلوی اون خیابون بلند و پر درخت ،از ماشین پیاده می شم،تصویر سبزی فروشی که یه عالمه ترب قرمز و جعفری سبز رو دسته کرده و برای فروش رو گاری گذاشته ،چشمم رو پر می کنه.تا به خودم می آم،چند دسته ترب و جعفری خوشبو لای یه تای روزنامه پیچیده شده و بندش میون انگشتام پیچ خورده...با خودم فکر میکنم که جعفری برای پوست و مو خیلی خوبه...خونه که برم حسابی می جوشونمشون و بعد...

تا به در آپارتمان برسم،از پنجره راهرو که رو به کوه دوست داشتنی باز می شه،منظره رو دید زدم و یه فص با توله گربه های فسقلی رنگ رنگی که زیر شمشادای کوچه رو سر و کول همدیگه می پرن،بازی کردم...

کلید رو که تو قفل می چرخونم و در که باز می شه،حس می کنم یه چیزی انگار تو خونه جای خودش نیست...انگار یکی قبل من اینجا بوده...در اتاق خواب بسته ست(اصلا" یادم نمی آد که صبح در رو بسته باشم!!)...ضربان قلبم تند می شه و یاد خانم خانما می افتم که چند وقت پیشا یه پست در مورد اتفاقات عجیب غریبی که براش افتاده بود،نوشته بود...

دسته سبزی رو رو اپن می زارم و کفشامو در می آرم.بعد همونطور که یه نگام به در اتاق خوابه و یه نگام به باز کردن مینی بار در یخچال،بطری شیر خنکو سر می کشم.هم یه کم ترسیدم،هم از اینکه هوا تاریک نیست و هنوز وسط روزه،خوشحالم.هنوز جرعه آخر شیر از گلوم پایین نرفته که،پاورچین پاورچین در اتاق خوابو باز می کنم.رو تختی خوشرنگ تختم که پر از قلبهای برجسته ست،به هم ریخته!!خدایا!!همین امروز صبح مرتبش کردم و با ابو دوتایی اومدیم بیرون...!امکان نداره!این اولین باره!

دیگه شکم به یقین تبدیل شده...اما سعی می کنم به روی خودم نیارم و خیلی ریلکس دکمه ریموت تلویزیونو می زنم و یه لم رو کاناپه می افتم تا خستگی پاهام در بره...فقط چند بار زیر لب ذکر می گم و سوره مخصوص ناس رو زمزمه می کنم،بعد به خواب سبکی فرو می رم تا ابو بیاد و براش تعریف کنم که چی دیدم و اون بگه: نترس!! پیش می آد...حواست نبوده...شاید تو خونه مون،وقتی که نیستیم،یه فرشته کوچولو می آد و برای خودش چرخ می زنه...می رقصه و...