یکریز و تند و ریز...

۵ شنبه بعدازظهر ساعت 6 وقت آرایشگاه داشتم برای مهمونی شب.کوچیکه(خواهر کوچیکم)چت کرده بود که منم می آم و می خوام یه تغییری بکنم تو این مهمونی.

من زودتر رفتم و تا اون به خودش بجنبه شده بود 7.کار من که تموم شد،کوچیکه نشست و شروع کرد به دستور دادن به آرایشگره که اینطوری کن و اونطوری کن!

حدود نیم ساعتی منتظر موندم،وقتی دیدم که کارش خیلی طول کشیده،با اینکه ماشین آورده بود تا باهم برگردیم،از آرایشگاه زدم بیرون.مسافت بین آرایشگاه تا خونه،حدود یک ربع بود.

همون موقه رگبار و باد شروع شد.من پیاده زیر رگبارمی دوئیدم و هر چن ثانیه یک بار صاعقه تمام آسمونو روشن می کرد و بعد صدای به هم خوردن ابرها،مو به تن آدم راست می کرد.هر لحظه حس می کردم،ممکنه صاعقه بزنه و در جا ماکتم کنه و بشم یه مموی تاکسودرمی شده!!

به خودم هی بدو بیراه می گفتم که چرا منتظر نموندم و موهام زیر بارون درب داغون شده و سرتا پام گٍلی!جلوی راهم،پر از چاله های پر آب و برگهای سبزی بود که به دست باد و بارون کنده شده بودند.

سرتاپام خیس خیس بود و داشتم از عصبانیت منفجر می شدم.بارون هم بی امان شلاق میزد.

پامو که گذاشتم تو خونه،جیغم در اومد!! جلوی آیینه،روسریمو که برداشتم،دیدم هیچ اتفاقی نیوفتاده!با اون همه بارون،موهام سرجاشه و تکون نخورده و لباسامم نه کثیف شده نه گلی!

بعد حس کردم چقدر سبک شدم...و یه حس عجیب و خوشایند اومد سراغم...

تا حالا زیر رعدو برق نمونده بودم و همیشه فقط از پشت شیشه صداش رو می شنیدم و بعضی موقه ها بهش دهن کجی هم می کردم.تا حالا اینقدر واضح و نزدیک برق صاعقه و تن رگبارو لمس نکرده بودم.

ازون شب تا حالا،صدای رعد و برق یه آرامش خاصی بهم می ده...

دیشب انگار تختم شه بود نئنو و صاعقه برام لالایی می خوند...

خیلی دلم می خواد امشبم رگبار بزنه و قطره های تگرگ و بارون خودشونو با تمام قدرت بکوبن به پنجره...

باز دلم می خواد بباره...اونم یکریز و تند و ریز...