خباثت با طعم بالش

حال خوبیه اگه...

....

هیش کی بهت نزنگه و هیش کی سراغتو نگیره حتی!

همینطوری بعد خوردن یه لیوان! کاپوچینوی داغ ،ریلسک تو تختت ،بالش مخمل زرشکی بچه گیهاتو (که دونه 2 ساله می ندازتش تو سطل آشغالو و تو هی می ری درش می آری و میزاری رو تخت)زیر سرت لوله کنی و بعد  زیر پتوی بزرگ وخوشرنگت فرو بری و به صفحه موبایلت خیره بشی...

هی سعی کنی اون نوشته های ریز کتابی رو که 10 سال پیش چاپش تموم شده و تو از اینترنت دانلودش کردی،بخونی...

بعدشم هی تو دلت،پشتک بزنی که آخ جون!چه آرامشی...ای هوار...چه داستانی...

همینطوری که رمان هم به وسطاش و جاهای خوب خوبشمی رسه و آروم آروم چشمات گرم می شن ،زنگ کر کننده موبایلت بلند شه و تو گوشت جیغ بزنه:

دختررررررررررر چل گیسسسسسسسسسس بهار....

سرخخخخخخخخی خوششششششرنگ انار...

اونوقته که می خوای مو به سر اون خانومی که داروخونه رو با موبایل تو اشتباه گرفته،نباشه!