دلم سوخت...

دونه داش پریشبا پشت تلفن به دوسش که یه دختر هم سن و سال من داره 

(همونی که این پستو در موردش نوشتم) می گف:بگو "هیوا" وختی تو شرکته موبایلشو خاموش کنه  که اون یارو هی بهش نزنگه! اینجوری موقیتای دیگه شم از دس نمی ده. راسش ماجرای این هیوا و دوسش همه جا پیچیده!هیوا دوسشو(که پسره) به همه فک و فامیلا از جمله دونه بزرگ(مامان بزرگ) فضولش  نشون داده اما  طرف 5 سال از ش کوچیکتره و پدرو مادر پسره مخالف شدیدن چون نه سربازی رفته نه کار داره(اما خیلی پول داره).اما دختر و پسر اصرار دارن.

مامانش می گه: این شوهر بشو نیس واسه ش! باید جدا شن.2 ماه گریه می کنه تموم میشه!

اما من براش ناراحنم! آخه مگه می شه آدم 4 سال با کسی باشه باهاش نفس بکشه و دوسش داشته باشه،یه دفه بگه: تورو به خیر و مارو به سلامت؟؟  

من که سال اول با ابویی آشنا شده بودم، با اینکه رابطه مون خیلی نزدیک و عشقولانه نبود، فکر جدا شدن ازش ،دیوونه م می کرد! یه دفه که دعوامون شده بود و ملوم نبود می خواد چی بشه، انگاری گرد مرگ خورده بودم!! نمی تونسم حتی به رفتن فک کنم!

 من نمی دونم چرا این مادر پدرا فک می کنن جدایی  مث آب خوردنه؟ خودشون حاضرن 3 سوته از شوهراشون طلاق بگیرن که اینقده سفت و محکم می گن: ولش کن! عادی می شه! فراموشش می کنی و غیره و ذلک؟ الانم  که دارم این پستو می نویسم اشک تو چشام جم شده. این طفلی رو هیش کی درک نمی کنه.من می دونم الان چه حالیه. می گین: نباید از اول دوس می شد؟ ... آخه دله... وختی بره که دیگه نمی شه کندش!!! می شه؟؟!! 

باورم نمی شد با دیدن این انیمیشن(عروس مُرده) گریه م بگیره! اما وختی عروس مُرده به جرم اینکه قلب نداره عشقشو به کس دیگه ای بخشید،اشکای گرمم رو صورتم راه باز کرد.  

عکس حذف شد!!