فداکاری

همیشه بعد ازدواج همه منتظرن تا عروس و دوماد بچه دار بشن و نسلشون مث دایناسورا منقرض نشه!

اما بعضی وختا این اتفاق نمی افته و یه مشکلی پیش می آد:

بعضیا در عین سلامت نمی تونن بچه دار شن ، بعضی وختا هم  یا اشکال از زنه یا از مرد.

حالا اگه اشکال از زن باشه ، سه سوته طلاقش می دن. یا اگه خیلی همدیگه رو دوس داشته باشن ، مادر و خواهر پسره انقده زیر گوشش وز وز می کنن تا یارو به صرافت زن گرفتن بیفته! زن بیچاره هم باید فداکاری کنه و یا خودشو بکشه کنار یا بمونه و داغون بشه!

در موارد نادری که اشکال از مرده ، بازم زن باید فداکاری کنه و تا آخر عمر آرزوی بچه داشتنو به گور ببره به سلامتی! چون مرده گناه داره ، طفلونکیه! تنها می مونه! عیبه! مردم چی میگن؟؟ می گن زنه به خاطر بچه شوهر رو ول کرده رفته؟؟ استغفرا...

خلاصه اینکه زن در هر دو صورت باید فداکاری کنه: چه بچه دار نشه و چه وختی که شوهرش بچه دار نشه!

ما الان هر  دو نمونه ش رو تو فک و فامیل داریم و آی من حرص می خورم!

پی نوشت: این پست مشکل خودم نبود، می خواسم مطرحش کنم! واقعا" فداکاری یعنی چی؟ یعنی اینکه تو هردو مورد ازخودت و خواسته ت بگذری؟

یا زندگیتو دو دستی تقدیم یه زن دیگه بکنی یا اینکه پاسوز یه مرد عقیم بشی!