هوای این روزهای خانه

هوا بارونیه...

از پشت پنجره هم می شه بوی نم خاک بارون خورده رو حس کرد...

صدای قل قل کتری و قابلمه ای که توش خورش رو بار گذاشتم تو فضای آروم خونه پیچیده...

هیس!

این دیگه چه صداییه؟

صدای نفسهای کوتاه کودکیه که همین چند دقیقه پیش خوابیده...خیلی آروم و راحت...

انگاری پاییزه...همون پاییز دوست داشتنی...

آره...مهر ماه که بگذره،آبان ماه بهترین ماه پاییزه...

دونه برنجم آروم بخواب...آروم آروم...

من اینجام...از هیچی نترس!