سرازیری با شیب تند!

زندگی من این روزا افتاده رو دور تند!

هی روز می شه بعد ظهر می شه بعد شب می شه! دوباره صبح می شه! تابستون می شه پاییز!پاییز می شه زمستون!لابد زمستونم تو یه چشم به هم زدن می خواد بشه بهار!!بعد دوباره این چرخه تکرار می شه و یه دفعه چشم باز می کنم و می بینم عمرم گذشته!

اونوقت چی مونده برام؟هیچی!! یه مشت خاطره!‌یه مشت عکس و شایدم یه مشت کار خوب و بد!

خدایی ما ازین زندگی چی می خوایم؟فقط کار و کار؟فقط مسافرت و تفریح؟فقط پول؟ فقط همسر؟

یعنی اگه من الان یه حساب بانکی تپل داشته باشم یا شغل خوب داشته باشم همه چی حله؟یا اگه الان یه سفر دور اروپا برم و برگردم تمام افسردگیهام درست می شن؟زندگیم رنگ و لعاب به خودش می گیره؟همه اون حسهای بد مثل قطره آب می شن و تو زمین فرو می رن؟

یا مثلا؛ اگه همسر خوب داشته باشم برای بقیه زندگیم کافیه؟

نه! من مطمئنم اگه به همه اینا هم برسیم باز برای بهانه جویی و افسردگیهامون دلیلای دیگه می تراشیم!

به یه بهونه دیگه آویزون می شیم و می گیم چون بچه نداریم بدبختیم!چون فلان در آمدو نداریم بیچاره ایم!چون تو ایران زندگی می کنیم٬ به هیچ جا نمی رسیم!فقط منتظریم تا یکی یه چیزی بگه و حرفی ببافه تا تموم دلایل نگرانی و ناراحتیهامونو بندازیم گردن اون!تازگیها شنیدم هر چی می شه ملت می ندازن گردن تورم و گرونی!

دو تا راننده تاکسی با هم دعواشون می شه و کارشون به گیس و گیس کشی می کشه٬ می گن تقصیر گرونیه!مادره بچه شو می زنه٬می گن اعصابش از خرج گرون خورده! مغازه داره تا یه سوال ازش می کنی٬ پاچه تو می گیره٬ می گن بدبخت فروش نداره...داره جمع می کنه!

همه اینا درست!‌اما تا کی می خوایم برای بد بودنهامون ٬دلایل پوچ بیاریم؟خوب گیریم که دلیل آوردیم٬ آیا همیشه زندگی همینه؟همیشه باید دلیل تراشی کرد؟همیشه باید لحظه ها رو خراب کرد و زندگی رو تلخ کرد؟

نه!

ببینید من دانای کل نیستم! اما خیلیها رو می شناسم که همینطوری هم لحظات خودشون رو خراب می کنن ٬هم موج منفی برای اطرافیانشون می فرستن و زندگی اونها رو هم مسموم می کنن!

می شه خوش بود و قدر زندگی رو دونست!‌وقتی کاری از دستت بر نیاد٬وقتی نتونی فریاد بزنی٬پس بهتره خیلی آروم بشینی و زندگیتو بکنی...قدر زندگی ای که به سختی به دست اومده و برای به دنیا اومدنت٬ خونواده ت سختی کشیدن و وقتی به ثمر رسیدی٬ زحمات زیادی به پات ریخته شده٬بفهمی...

و بهتره این رو هم بدونی که زندگی دیگه هرگز بر نمی گرده!‌مثل قطرات آبی که از میون انگشتات می ریزه کف خیابون و فقط کف خیابونو خیس می کنه و به هیچ کجای دنیا هم بر نمی خوره!

پینوشت:به قول بانو!!خدایا اگه چیزی بهم می دی تو رو به جون هر کی که دوست داری و دوستت داره،بعدش اینقدر اذیتم نکن!!!حالا انگاری من خواستم برام ازون بالا قلنبه بفرستی بیاد پایین!! بابا جون خودت دادی،دیگه این همه اذیت نداره که! بزار حداقل لذتشو ببرم!!! مردم از بس استرس کشیدم!