گمشده در دنیای جین آستین!

وقتی کانال منو* تو فیلم "گمشده در دنیای جین آستین" رو نشون می ده،دلم قیلی ویلی می ره...

دلم می خواد از این دنیای دودگرفته ای که پر از بحث گرونی ، جنگ و گرفتن دمشق و تیکه تیکه کردن بش*ار اسد قاتل،ماست 2 تومن بوده الان شده 5 تومن،فلان قاچاقچی رو الان اعدام کردن! دختر فلانی خودکشی کرد و به زن و بچه مردم تج*اوز کردن، پرواز کنم و گم بشم تو دنیای داستانی،پاک،بی آلایش،دخترونه و مهربون جین آستین!

مثل اون دختر قد کوتاهه موقرمز،یه لباس بلند با پارچه لطیف و صورتی کمرنگ یا پوست پیازی بپوشم (ازین لباسا که زیر سینه ش با یه پاپیون لطیف ساتن بسته می شه).بعد سٌر بخورم تو دنیای شخصیتهای اصلی رمان غرور و تعصب:فیلیتس دارسی و چارلز بینگلی!بپرم تو دنیای الیزابت و جین!خدا می دونه چقدر دوست دارم یه روزی تو اون خونه های بزرگ که مثل قلعه، مرموز بودن و در و دیوارهاش بلند بودن و یه باغ سرسبز و زیبا پیش روشون بود،پا بزارم و هر روز یه جای اون خونه رو کشف کنم.

چقدر دلم می خواد تو مجالس رقص والسشون شرکت می کردم،از همون رقصهایی که اولش به هم ادای احترام می کنن...

چقدر دلم می خواست از همون اولش بدونم تو مخ اون مستر دارسی مغرور و زیر آب زن خوشتیپ آنچنانی،چی می گذره! یا چرا اٍما اونقدر دلش می خواست همه رو به هم وصل کنه و برای دخترها شوهر پیدا کنه و بشه سبب خیر!

باز با خودم رویا می بافم و رویا می بافم...می دونم که این رویاها هرگز واقعی نمی شن اما...

این رویاها رو به نویسنده ش مدیونم! به خود خود جین!

مرسی جین عزیز...مرسی که باعث می شی حتی یک دقیقه هم که شده،ازین دنیای پرهیاهو فاصله بگیرم و پرواز کنم...برای یه لحظه بشم دخترک قصه هات...می دونی جین عزیز؟هر وقت می شم الیزابت مغرور و با پرستیژ،تا دو هفته شارژم!ذهنم ریست می شه...هر وقت به فضای قصه هات فکر می کنم،شاد می شم...

وقتی فهمیدم هرگز ازدواج نکردی،باورم نشد!چون اونقدر پر از حسهای خوب و زنونه ست نوشته هات که حتی تصور مجرد موندنت تا آخر عمر،سخته!اینکه تو سن 42 سالگی  از بیماری آدیسون از دنیا رفتی قبل از اینکه رمان آخرتو تموم کنی،خیلی دردناکه...

هر چی که بودی و هر چه که هستی...

روحت شاد جین آستین!روح شادت شاد...