این روزهای آخر...

ابو می گفت: سال 88 خیلی سریع گذشت و اصلا" نفهمیدم کی تموم شد...عمر مث برق و باد می گذره...یه سال دیگه هم رفت...

اما من گفتم:این مهم نیس...مهم اینه که هرچقدر تند گذشته،به بطالت و بیهودگی نگذشته و چی به دست آوردی...

با خودم یه دور تو این 1 سال و چهار فصلش زدم و فکر کردم که چه کار مفیدی انجام دادم.همچین بگی نگی و جدا از اتفاقات مملکتی و اسمشو نیار و خین خین ریزیا،از سال 88 راضی بودم.

اولین چیزی که تو ذهنم می آد،خونه خریدنمونه.پارسال این موقه اصلا" فکرشم نمی کردیم که بتونیم یه همچین خونه درست و حسابی تو یه محله دنج بخریم که فقط صدای کوه باشه و کوه. و شبهاش به دور از هیاهو،بتونی رو درگاهی پنجره اتاق خوابت، دستتو زیر چونه ت بزنی و به آرامش و شهری که مثل برلیانهای روی انگشتر،می درخشه،خیره بشی.

دومین مساله ای که منو به سال 88 پیوند می زنه،اینه که نوشته هام در چند جا مورد توجه قرار گرفت و چند تاش چاپ شد.و می تونم بگم یکی از اتفاقات مهم تو زندگیم بود و امیدوارم بتونم،کارهای بزرگتری انجام بدم.

سومین مساله می دونین چیه؟اگه گفتین!!! به دس آوردن رگ خواب ابو خانه!!دیگه می دونم چطوری سرشو ببرم که نفهمه!دیگه می دونم با داد زدن و لنگ به زمین کوبیدن چیزی درست نمی شه!!و همچین قربون صدقه که بری وا می ره...(قابل توجه ابو دو دو که اینجارو می خونه!!!)

چهارمین مساله اینه که من عمرن نمی تونم تو این وبلاگم محض رضای خدا یه کم جدی باشم!!

اومد و دوباره نوشت:یه چیز دیگه هم تو سال 88 یاد گرفتم!!! 15 تا مدل رقص ایرانی و عربی!!اینههههههههههه!