خوب...خوب...آخر هفته ست و همه نقشه کشیدن که چه جوری در برن مسافرت یا برن مهمونی یا اینکه یه جوری خستگی این هوای آلوده و سردی زمستون رو به در کنن!
چند وقت پیش داشتم خاطرات معلمیتم رو مرور می کردم،برخور کردم به یه آهنگ خاطره انگیز!
یه آهنگی که اون موقعها تو کلاسهایی که درس می دادم خیلی روم تاثیر گذاشت...ریتمش رو خیلی دوست داشتم و وقتی با شاگردا جاهای خالی این آهنگ رو پر می کردیم،کلی با هم ذوق می کردیم!
آهنگ به یادموندنی اریک کلپتون!
خواننده انگلیسی الاصلی که این آهنگ رو به یاد زنی که ترکش کرد،خوند و جاودانه شد!
اریک کلپتون این اواخر خیلی خودش رو درب داغون کرده چون معتاد به کوک شده اما هنوز سبکش طرفدار داره و آلبومهاش سراسر دنیا فروش می ره...
این مرد سابقه خاکستری ای داره و بسیار پر حاشیه است اما این آهنگش انگاری از جون و دلش در اومده...
هر کاری کردم نتونستم خامش رو در بیارم...این رو از تو کنسرتش در آوردم...
گوش کنید و لذت ببرید...
چون هم زیباست و هم معنای قشنگی داره...