و بهار هم ته کشید...

بهار هم ته کشید...فصل گل و سبزه و بوی بهار نارنج و گوجه سبز و چاقاله بادوم هم تموم شد...

هرچند که خرداد اینقدر گرمه که اصلا" جز بهار نیست!

عشق من تو ماههای سال فروردین و اردیبهشته!تابستون اینقدر آتیش می شه و از آسمون تهران آفتاب مذاب می باره که انگا نه انگار اردیبهشتی بوده!گل و سبزه ای بوده! برگهایی که به رنگ کاهوی کمرنگن،کم کم می شن سبز پررنگ و چرک...یه عالمه دود روشون می شینه و سیاه می شن!

اصلا" وقتی بهار می ره و تابستون به زور خودشو وسط بهار و پاییز جا می کنه و کشون کشون با یه بغل قلع مذاب می یاد،یه جوری می شم!انگار عمر بهار خیلی کوتاهه!انگار هیچ کس نمی خواد بهارو باور کنه!فصلای دیگه به خصوص تابستون،با دامن داغشون سریعتر از اون چیزی که انتظار داری، از راه می رسن و بهار رو کنار می زنن!رنگهای صورتی و سبز کمرنگ تبدیل به قرمز و سبز پر رنگ می شن و همه چیز زیر آفتاب داغ می سوزه...

خیلی وقتا یاد جوونی می افتم!یاد جوونی ای که مثل بهاره...صورتی و زودگذر...ایام میانسالی خیلی زود مثل تابستون از راه می رسن و همه چیز پررنگتر می شه...دیگه رنگ و بو و لذت جوونی رو نداره...بعضی وقتا یه چیزایی هم سیاه می شه و کثیف ...

بعضی وقتا به پشت سرت که نگاه می کنی،با خودت می گی: کاش یه کارهایی رو زودتر انجام می دادی تا الان از نتیجه ش لذت می بردی...کاش یه کارهایی رو انجام نمی دادی و کمتر به خودت سخت می گرفتی...کاش بیشتر ره توشه برمی داشتی و کاش...

اما زندگی در جریانه!زندگی ای که چهار فصلش می یاد،می مونه و تموم می شه و می ره...مثل برق...مثل باد...