وایلد وادی(پارک آبی دوبی)

صبح اول هفته اسفندی بهاریتون بخیر!

اینم آخرین پست از سفرنامه شیرین و خاطره انگیز دوبی!بالاخره تلسمش شکست و من تونستم یک دوجین عکس خوشگل رو آپلود کنم...

این عکس رو من واقعا؛ دوست دارم...چون حال و هوای اون روز رو برام زنده می کنه...سرسره های آبی وایلد وادی و یه عالمه هیجان!یه روز نیمه ابری...نسیم ملایم و بعد چندتا عکس دست جمعی زیر آب و روی تیوپهای بزرگ و باحال!تازه عصرش ما پرواز داشتیم و همه تو هواپیما خوابیدیم و نفهمیدیم کی رسیدیم تهران!

تو این محوطه بیشتر مردا موج سواری می کردن!البته خیلی سخت بود و فشار آب زیاد بود که هیچ دختری جرات نکرده بود بره موج سواری...

برای دیدن بقیه عکسها رو ادامه مطلب کلیک کنین...

اینجا سر در وایلد وادیه...همونجایی که یه آبشار مصنوعی داره و ما اونقدر دمش عکس انداختیم که خسته شدیم...

اینم یه عکس از نمای دیگه...

اینجا ورودیشه که بلیطها رو چک می کنن!

اینجا هم یه سوپریه که دستبندای لاکرا رو برای ناهار و چیزای دیگه شارژ می کنن...

موج سواری رو حال می کنین؟

از اینجا دیگه سرسره های آبی شروع می شن...

زیر پلهای معلق راه آب بود برای سر خوردن...

اینجا موج سواری برای بچه هاست...اما فقط پسر بچه ها بودن!

یه نمای دیگه از کل وایلد وادی...

اون بالا دو تا سرسره به موازات همدیگه بود که تیوپهای ۴ نفره داشت!یکی ازین سرسره ها اونقدر هیجان انگیز بود که قلبت وای می ستاد!اونقدر طولانی بود و چرخ می خورد که وسطش به غلط کردن می افتادی و فقط می خواستی که تموم شه!مثل تخمه...اما وقتی تموم می شد دلت می خواست بازم سوار شی...ما ۴ دفعه سوار شدیم!گوشتامون آب شد از بس جیغ زدیم!!

اینجا هم چند نفر داشتن حمام آفتاب می گرفتن!!جالب اینجا بود که یه سری زن محجبه عرب!!که فقط چشماشون بیرون بود و بقیه جاهاشونو پوشونده بودن اون وسط مسطا رژه می رفتن و ٬دید می زدن!معلوم نبود واسه چی اومده بودن؟

اینجا رووووووووووووووو!

اینجا ورودی سرسره هاست...

اون سطله رو می بینین؟هر چند دقیقه یکبار پر از آب می شد و می ریخت رو سر مردم...

اینم یه نمای نزدیک از همون سطله!

واووووووووو!و این هم خطرناکترین و بلندترین سرسره وایلد وادی!!بر عکس بقیه سرسره ها این هم باریک بود و هم بدون تیوپ باید سوار می شدی...یعنی دقیقا سقوط ازاد بود!۲ دقیقه بیشتر طول نمی کشید ها!اما وسطاش آدم احساس بی وزنی می کرد و اندازه دو سانت رو قوس اول از سرسره جدا می شد!اون موقعی که جدا می شدیُ انگاری هیچی نمی فهمیدی...یه چیزی بین خواب و بیداری!!بعد دو ثانیه بعد روی زمین بودی...

این هم یه سرسره دیگه...

اینم ملتن که از تونلای آبی اومدن بیرون...

اینم استخری بود که به خاطر باد خنکی که می وزید٬آبش رو گرم کرده بودن...

و این هم منظره پشت وایلد وادی....

و بالاخره وایلد وادی در یک نگاه!!

دو نکته باید در مورد وایلد وادی بگم!

یکی اینکه تمام سرسره های آبیش برعکس نیروی جاذبه زمین بود!یعنی به جای اینکه پایین بیاد با فشار آب بالا می رفت...همه شونم طولانی بود و با تیوپ...فقط اون بلنده بدون تیوپ بود...تمام سرسره ها وسطشون چند تا ایستگاه داشت که دو سه تا مامور وایستاده بودن و تا می دیدن چهره ت ترسیده و رنگت پریده از همونجا برت می گردوندن!

دوم اینکه بر عکس آنتالیا تعداد سرسره ها کمتر بود اما ایمنیشون بیشتر!یعنی وقتی دستت به دیواره ش می خورد زیاد درد نمی گرفت!کما اینکه تو آنتالیا وقت سر خوردن بار آرنج و زانوی من به سرسره ها خورد و داغون شد!!

سوم اینکه هر کی بره دوبی و وایلد وادی نره٬از دستش رفتههههههههههه!

چهارم اینکه خیلی خوش گذشت...