این هفته های آخر...

این هفته های آخر اسفند ماه بدجوری دلم می خواد خودم رو رها کنم و به دست نسیم سحری نیمه سرد و خنک که نوید بهار رو می ده بسپرم...وسط این همه شلوغی و جمع کردن کارهای نیمه تمام آخر سال به سالی که گذشت فکر می کنم...به سالی که هم شادی به دنبال خودش داشت و هم غم...سالی که جدا از مسافرتهای داخلی دو تا مسافرت غیرمنتظره و عالی به دنبال خودش داشت...

برای اولیش ترکیه٬اونقدر همه چیز پشت سر هم جور و ردیف شد که خودمون هم تعجب کرده بودیم.همچین که مزه کباب ترکی و استیکش هنوز زیر دندونمه  ...برای دومیش هم خانوادگی خیلی چسبید و یه استراحت حسابی کردیم و سید ما حسابی ترکوند!!...

سال ۹۰ همراه بود با یه سری اتفاقها تو محیط کارم که بیشترش مثبت بود...اما خیلی وقته که به این نتیجه رسیدم که دیگه کار کردن برای دیگران کافیه و یه فکر اساسی برای راه انداختن یه بیزینس درست و حسابی کردم...

رفت و آمد خانوادگی و غیر خانوادگیم با دوستام بیشتر شد!طوری که هر ماه خونه یکیشون بودیم و همیشه هم خوش گذشته...(درست مثل ۵شنبه هفته گذشته که باز جمعمون جمع بود!!مرسی طنینی...)

یه کاری که از  خیلی وقت پیشا آماده بود و من حوصله نداشتم به مرحله اجرا بزارمش ٬به زور ابو به ثمر نشست و چه خوب شد که اون تشویقم کرد!

یه اتفاق خیلی خوب افتاد که خیلی وقت بود منتظرش بودم و تقریبا داشتم کم کم نا امید می شدم...اما بالاخره اتفاق افتاد و من کلی خوش خوشانم شد...(در این مورد شاید بعدها توضیح دادم...)

تو زندگیم با ابو خیلی چیزها روحل کردیم و به حد تعادل رسوندیم و ازین بابت راضیم...

یه تصمیم بزرگ با هم گرفتیم که می خواستیم امسال عملیش کنیم اما به سال دیگه موکول شد!

به جرات می تونم بگم که از حساسیتم رو موضوعهای مختلف کاسته شده و تقریبا؛ بی خیال یه سری مسایل و یه سری آدمها شدم...

تونستم برای تمیرین بیشتر٬محبتم رو بین اطرافیانم تقسیم کنم و به هر کس همونقدر محبت کنم که حقشه...

ظرفیتم رو از لحاظ روحی بالا بردم و تحملم هم بیشتر شده...

و بالاخره اینکه یک قدم به هدفم نزدیکتر شدم!امیدوارم که تو این راه الگوی مناسبی رو انتخاب کرده باشم٬ تا بتونم یه روزی مثل اون یا خود اون بشم...

سال نوشت:برای همه تون سال خوبی رو آرزو می کنم...سالی که پر از آرامش٬معنویات و به دور از هر بحرانی باشه...

به امید فردا!