شبی به رنگ عسل...

امروز دقیقن روزیه که من و تو برای همیشه یکی شدیم...

زیر یه سقف...زیر یه آسمون...توی یه شهر بزرگ...پای یه کوه بلند که چهارفصلش زیباترین نقاشی دست خداست و روزها فقط و فقط صدای پرنده های رنگین بال به گوش می رسه و از دور دستها صدای هوهوی باد و به هم خوردن برگهای رنگارنگ درختها گوش نوازه...

امروز یه روز معمولی برای بقیه ست...اما واسه من و تو یه روز خاصه...خیلی خاص...شب زیبا شدن من و شب بودن تو!

برای دیدن بقیه مطلب و سورپرایز ابو رو بقیه کلیک کنین...

همین موقعها بود که من از یه خواب طولانی بلند شدم٬دوش گرفتم و برای ماساژ صورتم رفتم آرایشگاه...لباسمو از قبل برده بودن آرایشگاه...اون روز همه هیجان داشتن...من٬تو٬دونه٬سید٬خواهرا...حامی و...حتی دوستای گلی که دعوت بودن...

حاضر که شدم٬تو با فیلم بردار اومدی در آرایشگاه و رفتیم باغ...یه باغ بزرگ و رویایی و پر از پاییز...باغی که دو سال پیشش توش عکس و فیلم نامزدیمون رو برداشته بودیم...

از اون بعدش فقط خنده بود و قهقهه های من و تو...فوت کردن گل رو به دوربین و دیوار کاهگلی و ژست مارمولکی...من دست گل توپیم که مثل میکروفون بود،تو دستم بود و همه ۱۰ تا عروسی که تو اون باغ با هم بودیم ازم آدرس آرایشگاه و گل فروشی و مزون رو می خواستن!

وقتی لب استخر پر از مرغابی نشستم و آب رو به هوا پاشیدم و قطراتش تاجم رو خیس کرد٬تو محو تماشا بودی و حمید٬فیلم بردارمون گفت: ببین چه فیلمی گرفتم ازت...محشری...

تو آتلیه با اینکه خسته بودیم٬باز هم فرزاد سختگیر می گفت: چقدر خوش عکسید...عکساتون نیاز به روتوش نداره!

بعد از اون٬ورود ما بود و آتیش بازی تو دو طرف راه منتهی به سالن باغ سالنی که سقفش پوشیده از تورهای رنگی و زیبا به شکل لوستر بود...آتیش بازی موقع بریدن کیک و رقص تانگو...خطبه عقد و سفره و عکس...شب شور و هیجان و خواننده های ارکستر گرمی که به میون جمعیت می دویدند و همه رو بلند می کردند...همه حتی پیرهای سنگین فامیل هم می رقصیدن...موقع رقص دو نفره چراغهای سالن مهمونا که خاموش می شد٬زیر میزها چراغهای رنگی روشن بود که فضا رو رویایی کرده بود...

جایگاهی که با شمع و گل و تور و چراغهای نامرئی نوری تزیین شده بود و پر از نور بود...

کیک سه طبقه ای که اونقدر خوشرنگ بود که خودم انگشت به دهن مونده بودم...

وقتی قرار بود یه شاخه گل که از دسته گلم کنده بودم رو رو به جمعیت پرت کنم٬دی جی هایی که روی سن٬ کنارمون وایستاده بودن٬همه رو سر کار گذاشته بودن!

بعدش من بودم و یه دنیا خستگی ای که آرامش بخش بود و کفشهایی که به دست داماد بود و عروسی که اون بالا بدون کفش می رقصید!

لیتی که متفاوت بود...و ژست خاصی که توش بود٬همه رو به اشتباه انداخته بود!

همه چیز حساب شده و بی استرس و آروم  و در نهایت عالی بودن پیش رفت...عروسی ای که همه هنوزم که هنوزه در موردش حرف می زنن...آخه به همه خیلی خوش گذشته بود...

فرداش ٬پاتختی حسابی و دیدن تزیین وسایل(که ساخته دست عشقای من بود!!)و روز بعدشم بستن چمدونها و سفر دو نفره به جزیره رویایی و آروم کیش...

اگه بخوام بازم بگم٬می شه طومار...می شه ۱۰۰ صفحه...من الان با یه کوه خاطره خوش٬اینجا نشستم و دارم براتون از روز یکی شدن و ما شدن می گم...از بودن و اینکه پاییز با اون غم خوشگلش٬بهترین روز زندگی منو رقم زده...

...

۵شنبه شب بهترین سالگرد دونفره ای بود که می تونستیم جشن بگیریم و من عجب سورپرایزی شدم!

اول یه کافی شاپ توپ و بعدش سینما و یه فیلم عالی که باب میل من بود و بعدش هم یه شام عالی تو یه رستوران ایتالیایی تازه کشف شده...و بعد هم سورپرایز تو سر میز غذا!

تو می خواستی این شب برای همیشه تو یاد من بمونه و با همه در موردش مشورت کرده بودی و من نمی دونستم!

که موند و یادگاریش شد: یه شب به رنگ عسل و با طعم عسل...

قبلا هم گفتم: تو را به خاطر تمام خوبیهایت می پرستم...

گردنبند نقره مارکدار ...

گوشواره ستش...

و استیک ول دان رستوران که از بس خوردم و خوشمزه بود٬ورم کردم!