شلوغ...خیلی شلوغ...

منو ببر یه جای شلوغ...خیلی شلوغ...ببر یه جایی که همه غریبه باشن...و هرگر نشناسن منو...

دلم می خواد تو جمعیت گم بشم...دلم می خواد اسفند دونه دونه رو نفس بکشم...

تو دل جمعیت فرو برم و بین لباسهای پشمی و کلفت و نازک گم بشم....رها بشم بین ملافه هایی که پر از بوی سفید کننده و تمیزین و تو دست باد می رقصن...

گوله بشم میون آدمای خوشحال و خاکستری و سیاه و سفید...حرفاشونو گوش بدم و حساشونو لمس کنم...بعد تو خودم مچاله بشم و چرخ بزنم...آواز بخونم و از بند رها بشم...از هر چی فکر بد و انرژی منفی خالی بشم...پر شم از هرچی جنب و جوش و جوششه...

آخه این روزا می خوام مثل روزای 14 سالگی،عیدو نفس بکشم...تو بارون ریز ریز و خوشگلش،بدوئم و زیر لیزلیزک بازی و هم آغوشی آب نهر و سنگهای کف رود،زندگی کنم...

کهنگی رو به خاک بسپرم و تازه بشم...تازه تازه مثل یه خوشه انگور سیاه و درشت...مثل یه حبه سیر خوشیبو...مثل یه بغل سیب سرخ...مثل سبزه ها...مثل ماهی عروس شب عید...

مثل سین سفره هفت سین....