ربنا...

آخ! وقتی ربنای افطارو می زنه،یعنی انگار جون از تن من جدا می شه...دلم قیلی ویلی می ره...دلم می خواد بپرم وسط حلیم و آش سفره افطاری...یاد اون موقه ها می افتم که ماه رمضون تو پاییز و زمستون بود و من همه روزه هامو می گرفتم...

افطاریای مدرسه خیلی می چسبید...به خصوص که اون موقه ها یه گروه 5 نفره بودیم و یکیمون دختر مذهبی بود و شده بود دختر حاجی الماس!! صٌبا وقتی از خونه می اومد بیرون،چادرشو تا می کرد می زاشت تو کیفش و بی چادر می اومد مدرسه!

یه روز افطاری از طرف مدرسه دعوت بودیم به صرف چلوکباب و آش!گفته بودن همه با لباس و روپوش مدرسه بیان!همه جز من،گوش نکردن!یه دخمله بود،هیکلش دو برابر بابای من بود! ما جوجه ها روزه می گرفتیم که اون نمی گرفت!!بهانه شم ضعیفی چشمش بود...چون عینک ته استکانی می زد.

نزدیک غروب،همه رفتیم مدرسه!اون دخمله با یه من آرایش چشم اومده بود زیر اون عینک قطور قد نمکدونش! قبل افطار مدیر مدرسه برامون کلی وراجی کرد... بعدش که ماها سفید شده بودیم از گرسنگی،یه زیلو انداختن تو حیاط مدرسه،گفتن اول نماز بخونین! بعد شیکم! ما 5 تا دوئیدیم صف اول نماز جماعت!اون دخمله هم پشت ما وایستاد!...دختر حاجی الماس هم بغل من وایستاده بود،سجده دوم بودیم که دست من خورد تو گوش اون یکی بغل دستیم!!اونم وسط نماز گفت: بمیری ممو!دردم گرفت! منم گفتم: خوب!ببخشید! سجده رکعت دوم،دختر حاجی الماس،بهم تنه زد: ممو! برو اونورتر! دستامو نمی تونم بزارم زمین! تا وایستادیم رکعت سوم،بغل دستی دختر حاجی الماس مقنعه شو کشید و بلند گفت: اه!چقدر تو بلند بلند ذکر سجده رو می خونی! حواسم پرت شد! معلم پرورشیمون اومد رو به رومون و زل زد تو چشامون و گفت: هیس! یواشتر! بعدش رفت طرف اون چش ضعیفه و من نمی دونم چطوری تو اون گرگ و میش هوا و کورمال کورمال،آرایش چش اونو دید و وسط رکوع رکعت سوم گفت:به به! واسه کی اینقدر مالیدی؟دعای قبل افطارته؟ بعد اون چش ضعیفه هم وسط نماز التماس که به خدا چش خودمه!!به جون ننه م هیچی نمالیدم!

این دختر حاجی الماسم فضول و مدافع حقوق بشر!! وسط نماز برگشته بود ُداشت معلمه رو راضی می کرد که بابا! چشمای خودشه...مام اینور از خنده ترکیده بودیم!

خلاصه نماز خوندنی شدا اون روز! تاریخی!!

بعدُ سر سفره افطاری که برامون تو سالن اجتماعات مدرسه انداخته بودن پیازای چلوکبابی رو از وسط نصف کردیم و باهاش نشونه گیری کردیم!ازین سر تا اون سر پیاز می ریختیم تو مغز و حلق همدیگه!!

یه دفه نمی دونم چی شد که یه پیاز ول کردیم خورد تو صورت مدیر مدرسه مون!انظباطای اون ترممون،همه شد ،17!!اگه بگم اون ۳ نمره می ارزید به اون همه شربازی! دروغ نگفتم!‌

الان دختر حاجی الماس و اون ۳ نفره دیگه خارج از کشور زندگی می کنن و هیچ کدوم ایران نیستن...

یادش بخیر...اون روزای بید زده دیگه هیچ وخ برنمی گردن....

روح بچگی هامون شاد...