مًلًنگ خاتون!

زمان:

بعد مهمونی،ساعت 2  شب.

موقعیت:

همه پنچر و له و لورده و با مانتو و روسری افقی روی مبل،آماده حرکت به سمت خونه.(البته یکی باید با کاردک و خاک انداز جمعمون کنه از رو مبل!)

دونه:ای وای!!خاک به سرم!منو ببین داشتم همینجوری بی مانتو می رفتم تو کوچه!

مادرجان ببو:اینکه چیزی نیس!من یه دفه چن روز پیشا،تا سوپری بی روسری و مانتو رفتم .خریدمم کردم.رسیدم تو خونه و از جلوی آینه تو هال که رد شدم،دیدم هیچی تنم نیس!

ماها که همه از خواب پریدیم و صاف تو جامون نشستیم،و انگار بهمون صاعقه اصابت کرده: