آفتاب تیز

آفتاب تیز و شفاف شده...انگاری خورشید داره خودشو می کشه که اٍگزٍمای پشت ساق دستای منو بیشتر و بیشتر کنه...

دلم یه بستنی مشتی می خواد با یه عالمه شکلات و خامه روش...اما حال اینکه ازون سربالایی برلیان بالا برمو ندارم...ملت ریختن دور و بر پاساژای میدون...مگه تو یه روز چقدر خرید دارن که این همه هول می زنن و از سرو کول همدیگه بالا می رن؟

از کنار در فلزی پاساژ که تزیینش فقط قفلای بزرگ فلزی روی نرده های مشبکه که نیمه بازن رد ُمی شم...بوی ذرت مکزیکی می آد با کره و سس اعلای آویشنی...حوصله ندارم یه ساعت وایستم و به دستای پشمالوی پسره نگاه کنم که چه جوری همه چیزو با هم قرو قاطی می کنه و بعد سس توش می ترکونه...خودمو به بی خیالی می زنم و از کنار دکه ش رد می شم...

از دم مسجد که سرازیر می شم ،عطر داغ کیک و شیرینی از لای نرده های زنگ زده و با فاصله از زیر پام می پیچه تو بینی م...مست می شم و وامیستم به تماشا...

یه عالمه کیک شکلاتی و وانیلی با طعم قهوه و تیکه های بزرگ و گوشتالود توت فرنگیهای قرمزو آناناسهای لیمویی،اونجا جا لمیدن و به من پوزخند می زنن...دلم می خواد یه کیک قهوه یه کیلویی واسه دلم بخرم...اما نه!

به خودم قول دادم معده مو از پروتیین و سبزی پُر کنم نه چربی و شیرینی...

از بالای مسجد میدونُ بغل شیرینی فروشی یه تره باره تَر و تمیزه و صاحابش یه آدم سیبیل کلفته که وقتی کم خرید می کنی،لب ور می چینه و پولتو خورد نمی کنه!! با شجاعت فقط یه دسته کاهو می خرم و جرینگ جیرینگ پول خوردا رو می ریزم وسط تا برداره...خوشبختانه امروز لام تا کام حرف نمی زنه و هیچی نمی گه...

همینطوری سلانه سلانه که دارم راه می رمُ به دلم فک می کنم...دلی که این روزا ...هیچی ولش کن...

تو راه با خودم می گم:از کی من این همه بی خیال دلم شدم؟؟