دوشیزگی...

زمان:شونصد سال پیش وقتی ممو 18 ساله بود و تازه سال اول دانشگاه بود!!(به خدا اگه سندو سالمو بپرسین نمی زارم از پل صراط رد شین!!)

مکان:آشپزخونه، سر دیگ چایی

کیا:من و نوش نوش

نوش نوش:اگه جرات داری،اون ظرف فلفلو خالی کن تو فنجونش!!

ممو:می ریزم!حالا می بینی!

2 ساعت بعد

موقعیت:خواستگاری از ممو

خواستگار کیه؟یه دکتر که تازه تخصص اورولوژی قبول شده و خیلی هم شیک و با کلاسه!!

حالا اینجارو داشته باشین که به جای ممو ،سید چایی می آره و تعارف می کنه!(بعدش حرف درس شده بود که:وا؟مگه پدر عروسم چایی می آره؟عروس چی کاره س پس؟ همینجا بگم که بنده اصن از چایی بردن و آوردن و دولا شدن جلوی خواستگار و کرشمه اومدن تو چشاش واسه دلبری،هیچ خوشم نمی اومد!!)

بعد مستقر شدن سید روی صندلی و خنک شدن فنجونای چایی،همونطور که دونه قٌلٌپ اول چایی رو می ره بالا،قیافه ش کبود می شه!

دونه یه سٌقٌلمه می زنه تو پهلوی ممو:این چرا این مزه ایه دختر؟

ممو:هاین؟؟...هیچی!!...آهان!! وای!فلفل ریختم توش!می خواستم بشورمش!یادم رفت!

دونه:خدا بگم چی کارت نکنه!...این چه کاری بود؟خدا رحم کرد فنجونه گیر من افتاد!!

مموی ریسه رفته می دوئه تو اتاق و رو پاهای نوش نوش از خنده زمینو چنگ می زنه!

دٌکی:چی شد ممو خانوم؟

ممو :هیچی!شوما اصن خودتو ناراحن نکن!

ممو تو دلش:هیچی!فقط شانست این دفه عوضی، در همسایه بغلی رو نزد!!