در قلب کویر...

بالاخره ما یه روز تونستیم از شرکت جیم بزنیم و برای کاری بزنیم به قلب کویر سمنان...

جاده خیلی غبارآلود و گرم بود...

اما کوهها نزدیک و خوشرنگ بودن...اینا کوههای رس هستن که آب بارون این شکلیشون کرده...

سمنان نوشت:سمنان شهر تمیز و قشنگی بود(یعنی یه نخود آشغال تو رودخونه و خیابونا نبود!برعکس شمال کشور!!).مردمان با فرهنگی هم داش!(البته تا اونجایی که ما باهشون در تماس بودیم!)اگه از هوای گرمش فاکتور بگیری،جای خوبی برای سفر یک روزه یا دو روزه تو بهاره!مخصوصن شه میرزادش که عین بهشته تو بهار...

اینم قطار گرمسار به سمنانه که تکنولوژیش مال 2 قرن پیشه!!

تو راه آب انبارای قدیمی زیادی دیدیم...که هنوز دس نخورده،همونطور مونده بودن...مث جاهای دیگه با بولدوزر نرفته بودن توش!!

کاروانسراهایی که مسافرهای کویر حدود چندین و چند سال پیش توش اتراق می کردن،هنوز از بین نرفتن...

یه جایی نرسیده به سمنان،تلفیق رنگهای کوه و درختای کاج خیلی زیبا بود...

اینجا میدون شهر آرادانه!(می دونین که زادگاه کی بوده؟میمون خان!!)

بعد از اینکه کارمون تموم شد،راه افتادیم طرف ؛شه میرزاد: که منطقه ییلاقی سمنانه و مثل دربند تهرانه...برعکس خود شهر سمنان خیلی زیبا و خوش آب و هوا بود...

این سردر دانشگاه سراسری مهندسی سمنانه...خیلی بزرگ ساختنش و استخر سرپوشیده و سرباز و تراس آفتاب و میز پینگ پونگ و باشگاه و اینا هم داشت...(خوچ به سعادت برو بچز دانشجوی سمنان!!)

تو این رستوران ناهار خوردیم...رستوران آبشار...غذاش خوب بود و تو گوشه کنار بروبکس دانشجو رو دیدیم که دوتا دوتا جیم زده بودن و اومده بودن اونجا عقش و صفا!!

یعنی من کشته مرده این کوچهه شده بودم!دقیقن منو یاد سریال سلطان و شبان می نداخت!!

یه ناهار مبسوط و خوچمزه زدیم به بدن!!

تو راه برگشت،مهدیشهر سمنان جلوی راهمون بود که پارک آبشارش معروفه و خیلی زیبا طراحی شده...

راه برگشت،جاده صاف و کشیده و ممتد بود...

کنار جاده شه میرزاد تو راه برگشتُ کم و بیش مناظر و شکوفه های زیبای بهاری دیده می شد.

می بینین؟انگاری توپ طلایی خورشید رو پشت سیمهای ارتباطی به اسارت کشیدن...