۱۱ شب به بعد...

واییییییییی!یعنی خدا نکنه من مهمونی شام یا شب نشینی دعوت شم.باید 40 روز قبلش و 70 روز بعدش کفاره و صدقه بدم و عزای عمومی اعلام کنم. 

ساعت 11 شب که می شه دیگه رسمن اُفُقیم!چشامو نمی تونم باز نگه دارم و خُلقم همچین تنگ می شه که پاچه همه رو الطفات می کنم بی زحمت... 

واسه اینکه خودمو واسه شب سر پا نگه دارم،از صٌبش شورو می کنم به پیشگیری: 

صبونه:1هایپ سیاه می خورم+یه لیوان پُرپُر نسکافه.

بعد صبونه:1 پارچ چایی می ریزم تو حلقم.

بعد ناهار:یه هایپ لایت و قورمه سبزی تلخ با هم قاطی می کنم و هورت می کشم.(کار از محکم کاری عیب نمی کنه)

عصرش:2 تا پارچ چایی و 1 تخته شکلات تلخو باهم قاطی می کنم و فرو می دم. 

اگه مهمونی شام باشه لب به دوغ و ماست نمی زنم. 

اما تا ساعت می گه:دینگ دینگ 11 شده!انگار که بدن من آلرژی داشته باشه و مث سیندرلا جادوش باطل بشه،همچین خلع سلاح می شم وچشام می اُفته روهم!که با میله هم نمی تونم باز نگه ش دارم،چه برسه به چوب کبریت!!

من موندم اون بایسیکلران بدبخت چطوری تا صٌب با اون چوب کبریتا رو دوچرخه پا زد؟ 

چن شب پیشا که با برو بچز وبلاگی رفته بودیم قُل قُل و شام،گیج می خوردم و موقع شام نمی دیدم چی می خورم!...چشام شده بود اندازه نخودمغزم داشت شات دان می شد...نصف حرفا رو نمی فهمم و عین مٌرغای مریض نوکم می خوره کف زمین! 

آلما می گف:وا! خدا به دور!مگه می شه؟  

گیتی می گف:من ارتباطی بین این 2 تا موضوع پیدا نکردم آخر!  

خورشید می گف:چرا همینجوریه!من امتحانش کردم... 

منم که رسمن منگ بودم:هاین؟آره!اینم می شه...اصن تو راس می گی!! 

پینوش: شماهام اینطوری می شین؟درمونی براش سراغ دارین؟