می شه؟

یعنی می شه؟

می شه خونه منم  ماه داشته باشه؟ می شه  وقتی شب می شه ،تو آشپزخونه م  که دارم شامو آماده می کنم ،سرک بکشه و با ستاره هاش بهم سلام کنه؟

می شه  اتاق خوابم همون رنگی باشه  که  دوس دارمش؟ می شه  اونقدر بزرگ باشه که توش گم شم و دیگه  ابو نتونه پیدام کنه؟ می شه رنگ دیواراش یه جوری باشه  که بتونم  روش نقاشی کنم و  عکس یه صورت بزرگ بکشم؟ یه صورت بزرگ با 2 تا چشم  کبود که تو آسمون محو شدن؟

می شه وقتی در پنجره رو باز می کنم ،مث همون خونه قبلیمون ،بوی پیچ امین الدوله  دماغمو به خارش بندازه؟می شه مث ویلای شمال، یه باغ بزرگ جولوش باشه  که  طوله گربه های برفی  و نسکافه ای به ساقه های پیچکاش گاز بزنن و بعد روی پُشت بیفتن و غلت بزنن؟

می شه یه عالمه جوجه اردک و مرغ و خروس داشته باشم که صُب به صُب با صداشون از خواب بلند بشم؟می شه  شومینه اتاقم ،واقعی باشه و با چوب روشن شه نه با گاز؟

می شه بوی جنگل بیاد همیشه؟می شه  یه خونه چوبی بسازم بالای درختای نارون و هر روز بعدازظهر برم توش و کتاب مهر من سیمین شیردلو بخونم؟

می شه دیگه رنگ ترافیکو نبینم؟  

می شه روزا فقط ابری و نیمه ابری باشه و دیگه آفتاب پشت دستمو نسوزونه و عرق نکنم؟

می شه همچین خونه ای تو همین تهرون خودمون باشه؟

پینوشتًک:این روزا یه جوریم!یه حال و هوای دیگه ای دارم...نمی دونم چرا؟