چرا ... چرا...؟

چرا آدما اینقدر احمقن؟  می دونی لطف بی اندازه می شه وظیفه!  آخه مگه می شه که شعر از تو باشه ، مال تو باشه !!!

ازش استفاده بکنن ، بگن اینطوری بنویس ، اونجوری بنویس !  بعد اسمتو پایینش ننویسن؟؟ حتی  اندازه یه نخود هم برات ارزش قایل نشن؟  این همه مایه گذاشتی ! می تونستی اصن از ذوقت استفاده نکنی و  بگی نمی تونم! بگی "نــــــــــــــــــــــه!" یه نه ی  گندههههههههههههههه! که بخوره تو سرشو انعکاسش با برف سال آینده بیاد پایین!

اما هیش وخ دوس نداری بگی "نه" و دل کسی رو بشکنی!‌ اما مگه آدما می فهمن؟ مگه حالیشون می شه؟

شعر گفتم برا 30 سالگی شرکتمون !! اونوخ  نه ازم تشکر کردن ، نه  گوشه شو نشونم دادن که چه جوری خطاطی ش کردن و قاب گرفتنش !!!! نه اسممو پایینش نوشتن! حالا اگه این شعرو اون منشی مدیر عامل که عقلش اندازه نخوده (و فقط بلده لوس حرف بزنه و "سلام" و "شلام" تلفظ کنه )می گف ،  اسم هف جد و آبادشو به عنوان  شجره نامه زیرش می نوش!

سر انتخاب شعار شرکت : اون یارو پسره  یه کلمه گف: مثلث برترینها.... (منظورش مثلث عشقی خودشو مدیر عامل و دختر مسوول اداری بوده!!!) یه چرخ گوشت کردن تو حلقش! اونوخ من 18 بیت شعر گفتم دریغ از یه تشکر خشک و خالی!!!

پی نوشت  بی حوصله: خوب بعضیا شعورشون نمی کشه دیگه! این مغز تعطیله!!!